تریکو انواع مختلفی دارد که  از آنها میتوان به تریکو شانه خورده، تریکو تور ابریشمی، تریکو ساتن، تریکو ی مخصوص روکش و رومبلی و در نهایت تریکوی توری اشاره کرد. تعداد تار های مورد استفاده در زمان بافت پارچه، نوع تریکو را مشخص میکند. به تریکو شانه خورده، تریکو ی کرکی نیز میگویند؛ چراکه درکنار داشتن خصوصیت سادگی پارچه های تریکو، کمی پرز دار و نرم نیز هست.

پارچه ی تریکو با حلقه ها و گره های عمودی بافته میشود. کلمه ی تریکو ( Tricot ) از فعل فرانسویtricoter به معنی بافتن گرفته شده است. این پارچه با استفاده از دستگاه بافندگی تخت بافته میشود به همین جهت طرح برجسته ندارد و صاف است. تریکو با بافندگی حلقوی تاری بافته میشود و پارچه هایی که این نوع بافت را دارند، مقاومت بیشتر در برابر در رفتن نخ از خود نشان میدهند. به علاوه این پارچه ها در مقایسه با پارچه های حاصل بافندگی حلقوی پودی سخت تر پاره میشوند و کیفیت، جنس و ثبات ابعاد بهتری دارند.

پارچه های تریکو، مثل تریکو کرکی، به علت خصوصیت های خوب بسیاری که دارد محبوب است. این پارچه ها تولید راحتی دارند، مقرون به صرقه هستند، به اندازه ی کافی کشسان اند، چروک نمیشوند و در کنار همه ی این ها از لطافت و ریختگی خوبی نیز برخوردار هستند. به علاوه منفذی که بین گره های پارچه وجود دارد باعث میشود رطوبت از سطح بدن دور شود و هوا جریان داشته باشد. تریکو به وجود حجمی که دارد سبک است، به راحتی رنگ میشود و به همین دلیل در رنگ های متنوعی وجود دارد.

تریکو کرکی و دیگر انواع خاص تریکو ظاهر خاصی دارند. سطح جلویی آنها طرح عمودی دارد درصورت که طرح سطح پشتی افقی است و این ویژگی حاصل نحوه ی خاص بافتن آن است. برای بافتن تریکو نخ های بلند را به صورت موازی روی سطح یک دستگاه بافت تخت میگذارند و سپس با نخ های مجاورشان روی آنها حلقه و گره میزنند.